Regisseur Trier waagt zich hier aan misschien wel het meest uitgekauwde van alle filmverhalen – één vrouw, twee mannen, tel uit je drama. Maar in dit geval beleefd  vanuit het perspectief van de vrouw, gebruikmakend van originele vorm en techniek.
Het verhaal is een portret vanuit het perspectief van een vrouw, Julie, ‘in twaalf hoofdstukken met een proloog en epiloog’ dat een periode van vier jaar beslaat. De voice-over voert uiteindelijk dieper Julies ervaring in, omdat daarmee afstand wordt gecreëerd op de momenten dat Julie zelf ook afstand tot anderen houdt. De delen van Triers film hebben allemaal een eigen plotlijn en zijn stuk voor stuk boeiend, en vormen samen een ontroerend en meeslepend geheel.

Al in de proloog wordt Julies keuzestress verbonden met de constante afleiding van sociale media.
Die openingsscène raast in hink-stap-sprong door Julies volwassen leven tot nu toe: twee afgebroken studies en een halfslachtige carrière als fotograaf, met voor elke fase ook een andere kortstondige geliefde.
Nog scherper komt het hoofdthema naar voren in een hartverscheurend gesprek tussen Julie en Aksel, laat in de film, waarin ze zich – onder veel meer – eindelijk rekenschap geven van het leeftijdsverschil dat ze tijdens hun relatie altijd gebagatelliseerd hebben.
Veertiger Aksel is van de laatste generatie die nog opgroeide zonder de alomtegenwoordigheid van digitale technologie. Hij hecht aan het tastbare; Julies wereld is veel vluchtiger. Triers film is deels een poging van een veertiger om in het reine te komen met die vluchtigheid.

‘Trier maakte een film waarin je elke keer weer iets nieuws ontdekt: misschien een klein detail in het decor, maar misschien ook wel iets over jezelf. The Worst Person in the World is een modern sprookje, een spiegel, een epos, een heel goede film. Gaat dat zien!’ (FilmVandaag.nl)

Regisseur – Joachim Trier
Acteurs – Renate Reinsve, Herbert Nordrum en Anders Danielsen Lie