Theaterregisseur Yûsuke Kafuku is al 20 jaar gelukkig getrouwd met scenariste Oto tot het noodlot plotseling toeslaat, Oto overlijdt. Overrompeld door het verdriet probeert Kafuku het geheim te begrijpen, dat hij vlak voor haar overlijden ontdekte.

Twee jaar later. De nog altijd rouwende Kafuku besluit om in te gaan op het aanbod om in Hiroshima een toneelstuk voor een theaterfestival (voor de liefhebber: Oom Wanja van Tjechov) te regisseren. Hij rijdt daar zelf naartoe in zijn eigen geliefde rode Saab 900, zijn ‘veilige haven’. Zijn nieuwe werkgever heeft voor hem de perfect rijdende, maar zeer bescheiden, zwijgzame chauffeuse Misaki klaarstaan om hem tijdens zijn verblijf daar te vervoeren, in zijn auto. Hij is daar helemaal niet blij mee, maar moet zich schikken. Terwijl Kafuku en Misaki samen al rijdend tijd doorbrengen en elkaar steeds beter leren kennen, dwingt Kafuku zichzelf tot een confrontatie met het mysterie rondom zijn vrouw dat hem nog steeds achtervolgt.

Het verhaal is gebaseerd op drie verhalen uit de bundel ‘Mannen zonder vrouwen’ van Haruki Murakami.

‘Drive My Car is een bezwerend meesterwerk dat draait om vrede sluiten met het verleden – in weerwil van zelfkwelling en schuldvragen. Dat uit zich niet in melodramatische verhandelingen, maar in de ingetogen verbondenheid tussen twee gekwelde zielen. Seks mag dan een belangrijke bron van inspiratie zijn; uiteindelijk gaat niets boven de ‘kracht’ van pijn.’ (Filmkrant)

‘Complex, maar vloeiend verteld verhaal over verlies, acceptatie en onderlinge communicatie’ (VPRO Cinema)

Regisseur – Ryûsuke Hamaguchi
Acteurs – Hidetoshi Nishijima, Tôko Miura, Masaki Okada