Ter gelegenheid van de Internationale vrouwendag.

Het is 1946 en de Romeinen balanceren tussen de tekorten van de voorbije oorlogsjaren en de bevrijdingsroes. De wereld verandert. Amerikaanse soldaten bewaken nog de prille vrede en het stemrecht voor vrouwen staat voor de deur. Delia en Ivano wonen met hun kinderen en Ivano’s ziekelijke vader in een souterrain in een typisch Romeins hofje, een arbeidersmilieu met een karig inkomen.

In het traditionele gezin is Delia de zorgende huisvrouw die zich heeft leren schikken in haar leven met een tirannieke man, haar schoonvader verzorgt en ondertussen de eindjes aan elkaar knoopt. Ivano, hardwerkend om het beetje geld thuis te brengen, laat geen gelegenheid onbenut om te laten voelen wie de baas is, minachtend en soms hardhandig.
Hij heeft alleen ontzag voor zijn manipulatieve vader. Ook Delia’s kinderen laten zich niet veel aan haargelegen liggen.

Dan is het is lente en de familie is opgewonden, want dochter Marcella gaat zich verloven met een jongen uit de middenklasse. Delia ziet dit als een stapje hoger op de sociale ladder voor Marcella.
Dé kans om te ontkomen aan het lot van de traditionele huisvrouw in relatieve armoede.

Voor Delia voelt haar buurt als een thuis, wat de hopeloosheid van haar eigen situatie benadrukt. Zij kan niet zomaar vertrekken zonder alles op te geven, en ondanks haar sterke sociale netwerk is ze machteloos tegenover haar seksistische en gewelddadige echtgenoot.
Maar dan verandert alles wanneer Delia een mysterieuze brief ontvangt. die haar moed aanwakkert om te streven naar een beter leven – en niet alleen voor zichzelf… Geïnspireerd door de verhalen van grootmoeders en overgrootmoeders. De sfeer doet denken aan de dramaserie ‘De geniale vriendin’.

De feministische insteek voelt niet geforceerd aan; het speelt op een gepaste manier op de achtergrond en doet geen afbreuk aan de boodschap van de film, het versterkt haar juist. Door de politieke ondertoon op de achtergrond te laten spelen ligt de focus op de personages en het verhaal. Daardoor voelt de film niet aan als een middel om een boodschap over te brengen; de boodschap is de kers op de taart van een boeiend verhaal.

In C’è ancora domani kijk, leef en hoop je letterlijk mee met Delia, die bovendien wordt gespeeld door regisseur Paola Cortellesi zelf.

Regisseur – Paola Cortellesi
Cast – Valerio Mastandrea, Vinicio Marchioni, Giorgio Colangeli